Review
“Het was Fareed Armaly die in 1999 Lou Reed opbelde met de vraag of hij Metal Machine Music mocht gebruiken als soundtrack bij een installatie. Voor de Amerikaanse kunstenaar, die op dat moment artistiek directeur was van het Künstlerhaus in Stuttgart, was het een erg belangrijk project. ‘Het paste in onze nieuwe huisfilosofie,’ zegt Armaly. ‘We wilden laten horen hoe iets vanuit een archief tot leven kan komen en in staat is nieuwe producties uit te lokken. Een plaat met zo’n mythische productiegeschiedenis leende er zich ook makkelijk toe om een discussie op gang te brengen. De kracht van het album is dat het je dwingt je vooroordelen over hoe muziek zou moeten klinken opzij te zetten. Precies een van mijn doelstellingen als curator. Alleen jammer dat de digitale technologie tien jaar geleden nog niet ver genoeg stond om ook een levendige discussie te ontketenen op allerlei internetfora.’ Armaly herinnert zich zijn ontmoeting met de rockster nog bijzonder goed. ‘Hij was erg opgetogen over het idee het album te herintroduceren. Hij bezorgde me zelfs een nieuwe kopie van de masteropname.”
(Excerpt)